Այս գիրքը ունի շատ տհաճ երևույթ ձեր գլխի հետ խաղալու։ Դորիան Գրեյը ինքն իրեն անեցքի մեջ է գցում, և գնալով դառնում է շատ վատ մարդ։ Նա սպանում է իր ամենա մոտիկ ընգերոչը․ Բասիլին։ Բասիլ այն նույն մարդն էր ով նկարել էր Դորիանի նկարը, և գնալով ամեն վատ բան անելուց, Դորիանի նկարը ավելի տգեղանում է և ծերանում։ Ես կարդալուց ավելի շատ սկսեցի նարցիսիզմից զզվել։ Այս պատմությունը շատ նման է Կաֆկայի «Օվալ Նկար» պատմությանը և ինձ շատ էր դուր եկել Դորիանի ընկերը, ով նկարել էր իրեն։ Դորիան Գրեյը շատ զզվելի, նարցիս, հարուստ մարդ, ինչպես որ ես։
Վարազդատ Միքայելյան, 9-րդ դասարան 