Ինչպե՞ս ստեղծվեց Ռուսական պետությունը (ոչ կայսրույթյունը, այլ պետությունը)։
Կիևյան Ռուսիա, առաջին արևելյան սլավոնական պետություն: Հիմնադրել է Նովգորոդի կառավարիչ վիկինգ Օլեգը ք.ա. 879-ին, որը գրավեց Սմոլենսկն ու Կիևը (882), որը դարձավ Կիևան Ռուսիայի մայրաքաղաքը։ Ընդլայնելով իր իշխանությունը՝ Օլեգը միավորեց տեղի սլավոնական և ֆիննական ցեղերը, հաղթեց խազարներին և 911 թվականին առևտրային պայմանագրեր կնքեց Կոստանդնուպոլսի հետ։ Կիևան Ռուսիան գագաթնակետին է հասել 10-րդ և 11-րդ դարերում Վլադիմիր I-ի և Յարոսլավի օրոք՝ դառնալով Արևելյան Եվրոպայի գլխավոր քաղաքական և մշակութային կենտրոնը: 1054 թվականին Յարոսլավի մահից հետո նրա որդիները կայսրությունը բաժանեցին պատերազմող խմբերի։ 13-րդ դարում մոնղոլների նվաճումը վճռականորեն վերջ դրեց նրա հզորությանը։

Ե՞րբ է Քրիստոնեությունը ընդունվել Ռուսաստանում։
Քրիստոնեությունը, ըստ երևույթին, ներմուծվել է արևելյան սլավոնական պետություն Կիևյան Ռուսիա Բյուզանդիայի հույն միսիոներների կողմից 9-րդ դարում: Կազմակերպված քրիստոնեական համայնք հայտնի է, որ Կիևում գոյություն է ունեցել դեռևս 10-րդ դարի առաջին կեսին, իսկ 957-ին Սբ.

Ինչպե՞ս ստեղծվեց Ռուսական կայսրությունը։ Մանրամսասնել կայսրության հիմնադրի մասին։
Ռուսական կայսրությունը, որը նաև հայտնի է որպես Կայսերական Ռուսաստան, կայսրություն էր, որը տարածվում էր Եվրասիայում 1721 թվականից՝ հաջորդելով Ռուսաստանի ցարությանը Նիստադի պայմանագրից հետո, որն ավարտեց Հյուսիսային մեծ պատերազմը։

Ի՞նչ վիճակ էր Արցախում 19-րդ դարի առաջին կեսին։

Ի՞նչ վիճակ էր Սյունիքում 19-րդ դարի առաջին կեսին։

Ավստրո-Հունգարիա  ոչ պաշտոնական լրիվ անունը, գերմաներեն (Ավստրո-Հունգարական միապետություն), հունգարերեն՝ Osztrák-Magyar Monarchia, չեխերեն՝ Rakousko-Uhersko), երկ-միասնական միապետություն և բազմազգ պետություն Կենտրոնական Եվրոպայում։ Գոյություն է ունեցել 1867 թվականից մինչև 1918 թվականը, երբ կայսրությունը պարտություն կրեց Առաջին համաշխարհային պատերազմում։ Միությունը կազմավորվել է 1867 թվականի Ավստրո-հունգարական համաձայնագրի հիման վրա, որը հաստատվեց Հունգարիայի խորհրդարանի կողմից 1867 թվականի մարտի 30-ին։ Ավստրո-Հունգարիան բաղկացած էր երկու միապետություններից (Ավստրիա և Հունգարիա) և մեկ ինքնավար շրջանից` Խորվաթիա-Սլովենիա թագավորություն, որը գտնվում էր Հունգարիայի թագավորության ներքո։ Կայսրությունը ղեկավարում էին Հաբսբուրգները, որոնք Հաբսբուրգների տոհմի վերջին միապետներն էին։ Համաձայն բարեփոխումների` Ավստրիան և Հունգարիան ունեին հավասար իրավունքներ, որպես երկրներ։ Համաձայնագրի համաձայն՝ արտաքին հարաբերությունները և ռազմական ուժերը ղեկավարում էին միասին, իսկ մնացած կառավարական պաշտոնները բաժանվեցին երկու երկրների միջև։

Ավստրո-Հունգարիան բազմազգ պետություն էր և համարվում էր այդ ժամանակների գերտերություններից մեկը։ Տարածքով կայսրությունը երկրորդ ամենամեծն էր Եվրոպայում Ռուսական կայսրությունից հետո և երրորդ ամենաշատ բնակեցված երկիրը (Ռուսաստանից և Գերմանական կայսրությունից հետո)։ Կայսրությունը ուներ չորրորդ խոշորագույն մեքենաշինությունը աշխարհում` ԱՄՆ-ից, Գերմանիայից և Միացյալ Թագավորությունից հետո

1878 թվականից Բոսնիան և Հերցեգովինան ընկան կայսրության ռազմական և քաղաքական ենթակայության տակ, իսկ 1908 թվականին անէքսավորվեց կայսրությանը, ինչի արդյունքում ծագեց Բոսնիական ճգնաժամը մյուս տերությունների հետ։ Բացի այդ, ավստրո-հունգարացիներին անցավ Նովի Պազարի Սանջակը։ Բոսնիայի Անէքսացան նաև ստիպեց ճանաչել Իսլամը որպես Բոսնիայի հիմնական կրոն։

Ավստրո-Հունգարիան մտնում էր Կենտրոնական ուժերի դաշինքի մեջ Առաջին համաշխարհային պատերազմի ժամանակ։ Այն գրեթե ռազմական տեսանկյունից կործանվել էր, երբ կնքվեց Վիլլա Գյուստի զինադադարը 1918 թվականի նոյեմբերի 3-ին։ Հունգարիայի թագավորությունը և Ավստրիայի առաջին հանրապետությունը դարձան կայսրության իրավահաջորդ, բացի այդ, շատ սլավոնական երկրներ անկախացան, այդ թվում՝ Չեխոսլովակիայի առաջին հանրապետությունը, Լեհաստանի երկրորդ հանրապետությունը և Հարավսլավիայի թագավորությունը, ինչպես նաև շատ տարածքներ անցան հաղթանակած կողմ Ռումինիային։

Գեռմանական Կայսրություն:

Գերմանական կայսրությունը հիմնադրվել է 1871 թվականի հունվարի 18-ին Հյուսիսային Գերմանիայի Պրուսիա նահանգի երեք հաջող պատերազմներից հետո։ Յոթ տարվա ընթացքում Դանիան, Հաբսբուրգների միապետությունը և Ֆրանսիան պարտվեցին Պռուսյաի դեմ և առձյունքում ստեղծվեց Գեռմանակ Կայսրությունը:
1884 թվականին, Բեռլինի կոնֆերանսի համաձայն, գաղութներ պաշտոնապես ստեղծվեցին Աֆրիկայի արևմտյան ափին, հաճախ գերմանացի միսիոներներով և վաճառականներով արդեն բնակեցված տարածքներում։ Հաջորդ տարի հրացանակիր նավակները ուղարկվեցին Արևելյան Աֆրիկա՝ վիճարկելու Զանզիբարի սուլթանի պահանջները մայրցամաքի նկատմամբ ինքնիշխանության մասին, որն այժմ կոչվում է Տանզանիա: Գեռմանական կայսրություն քանդվեց առաջին համաշխարհանաինից հետո, երբ գեռմանիան պարտվեց և ստիպված եղավ ստորագրել վերսայի պայմանագիրը։

Գեռմանական պետությունների միավորողներից շատ մեծ դեր է խաղացել Otto Von Bismarc:

Անտոն ֆոն Վերների կողմից (1877), որը պատկերում է Վիլյամ I կայսեր հռչակումը (1871 թվականի հունվարի 18, Վերսալյան պալատ): Ձախից՝ ամբիոնում (սևով)՝ թագաժառանգ Ֆրիդրիխը (հետագայում՝ Ֆրիդրիխ III), նրա հայրը՝ կայսրը, և Ֆրիդրիխ I Բադենացին, նոր կայսրին կենաց առաջարկելով։ Կենտրոնում (սպիտակով)՝ Օտտո ֆոն Բիսմարկ, Գերմանիայի առաջին կանցլեր, Հելմուտ ֆոն Մոլտկե Ավագ, Պրուսիայի շտաբի պետ։

Նապոլեոն

Երբ Նապոլեոն հասավ իր ուզածին և դարձավ առաջին Կոնսուլը, նա հասկացավ վոր այդ իրեն հերիք չէր և նա պետք էր դառնալ կայսր, որ իր կառավարումը կարող էր ապրել իրենից հետո։

Նապոլեոնը հետ բերեց կաթոլիք եկեղեցին, որի շնորհիվ նա մարդկանց աջկին բարցրացավ։ Նա նաև վերցրեց կանանց իրավունքները և տվեց տղամարդկանց։

Նապոլեոնին պատք էր որ հեղափոխությունը վերջանար, որ նա կարողանար կարդ ու կանոն հաստատեր իր երկրում։

Ավստրիաի Կայսրությունը, Պրուսիան, Ռուսական Կայսրությունը, և Պապալ նահանգները։

Բոլորը սիրեցին Նապոլեոնին, որովհետև նա կարողացավ կարգ հաստեր իր երկրում հավաքել իր ուժերը և հինգ անգամ Եվրոպայի դեմ պատերամները հախթել։

Աշոտ Բագրատունին սկսեց ժամանակաշրջանը երբ 885 թվականին կարողացավ վերականգնել հայկական թագավորությունը: Չորսից տասնվեցերորդ դարերի կեսերից առաջանում են հայկական վերածննդի նախադրյալները: Այդ ժամանակ լավ պայմաններ են ստեղծվում առևվտրի արհեստների քաղաքային կյանքի: 

Միջնադարյան Հայաստանի կրթական կենտրոններից մեկն էր Գլաձորի համալսարանը: Այն Հայաստանի ամենա մեծ կենտրոններից մեկըն էր: Գլաձորը կոչել են բոլոր գիտումների մայրաքաղաք: Գլաձորի համալսարանն ունեցել է 3 ուսումնարան՝գրչության, երաժշտության և հասարակական գիտությունների: Եվ դասավաբդվել է յոթ արվեստներ․ արվեստ քերականության, ճարտասունթյան, տրամաբանության տեսություն: «Երաժշտագիտություն, մանրուսմունք, երկրաչափություն, տոմարագիտություն և աստղաբաշխություն, թվաբանություն, մաթեմատիկա»: Գլաձորի դպրոցը բարձր մակարդակի է հասել գրչության ու մանրանկարչության արվեստով:Գլաձորում որպես դասագիրք ուղեցույցեր օգտագործվել են Եզնիկ Կողբացու, Դավիթ Անհաղթի, Պորբյուրի և այլ աշխատություններ:

Տաթևի համալսարանը ունեցել է զարգացման երկու շրջան՝ Վարդապետարանական, որտեղ գտնվում էին հումանիտար և հասարակական գիտություններ, գեղագրություն արվեստ, գրչության արվեստ և այլն: Համալսարանը կարևոր նշանակություն ուներ Սյունիքում: Տաթևն ունեցել է խորը փիլիսոփաներ, երաժիշտներ, գրողներ, նկարիչներ: Տաթևում օգտագործել են հին և նոր կտակարանները, Պյորփուրի, Արիստոտելի և այլոց աշխատություններ: Դպրոցում հայտնի էր դարձել մանրանկարչությունը: Մշակվում և հարստացվել է վարդապետական ծրագիրը: «Մեր մեջ Վարդապետական ուսումը, կրոնական կարգին հետ կապված չեր, – գրուլ է Ալպոյաճյանը, անկախ էր և ավելի բարձր աստիճան ուներ»: Դրանցից են Մեծոփա վանքի, Այրիձորի, Կողբավանքի, Թիֆլիսի դպրոցը, Հաղպատի, Երզնկայի Սալմաստի և այլ դպրոցներ: Միջնադարյան Հայաստանում Թաթար Մոլղոլական, Լենքթեմուրյան և այլ պատերազմների պայմաններում, հայոց համալսարանի 150 ամյա գոյությունը հերոսություն էր: Օգտագործվել է հայերեն և հունարեն գրականություն: Ունեցել է կանոնադրություն, ուսման տևողությունը 7-8 տարի է եղել: