Անասնաֆերման պատմում է կենդանիների մասին որոնք գահենկեց են անում և իրենց տերերին դուրս են հանում ֆերմաից։ Նրանք կառուցում են այնպիսի տեղ՝ որտեղ բոլոր կենդանիները հավասար են։ Բայց արձյո՞ք դա ճիշտ է։ Մարդիկ չեն ծնվում հավասար, և հավասարությանը հասնելը դժվար է կապիտալիստական աշխարհում։ Այս պատմությունը ցույց է տալիս թե ինչ հեշտ է մարդկանց խաբել, մանավանդ որ նրանք անկիրթ և անմիտ են։ Կենդանիները հույս ունեին որ գահենկեցից հետո նրանք դուրս կգայն ստրկությունից, բայց դա երբեք տեղի չունեցավ, քանի որ կենդանիները դեռ օգտագործվում էին որպես միավորներ: Քանի դեռ ստրկության մեջ շահ կար, Նապոլեոնը երբեք այն չէր վերացնի:
Նապոլեոնն ամեն ինչ արեց կենդանիներին հիմար պահելու համար, որպեսզի կարողանար վերահսկել և օգտագործել նրանց իր կոմունիստական ուտոպիան ստեղծելու համար: Նապոլեոնը չէր ցանկանում կենդանիների խելացի բնակչություն, քանի որ կենդանիներին, ովքեր կարող են քննադատորեն մտածել, չեն կարող ղեկավարվել: Նա ցանկանում էր, որ հասարակությունը բավականաչափ խելացի լինի իրեն գայթակղելու համար և այնքան հիմար, որ շարունակի աշխատել: Կոմունիզմը երազանք էր, որը երբեք չիրականացավ, իսկ տոտոլիտարիզմը տխուր իրականությունն է: «Բոլոր կենդանիները հավասար են, բայց ոմանք ավելի հավասար»: Այն տողը, որը բացահայտում է, որ ոչմեկս էլ հավասար չենք և երբեք էլ չենք լինի։ Նապոլեոնը հեռացրեց իր ամենա մոտիկ ընգերոչը, որ նա ամբողջական վերահսկողություն ունենար ֆերմայի վրա:
Skip to content
Վարազդատ Միքայելյան, 9-րդ դասարան 